In 1912 bouwde Karel Alexander de Vis op een 4,5 hectare groot terrein het Waelborreveld een grote 'cottage', meer bepaald een villa met kasteelallures omgeven door een lusthof.
Het park heeft een grote historische, artistieke en wetenschappelijke waarde. Het bezit een open parkkarakter, een unieke bomencollectie, mooie parkgebouwen en een goede bereikbaarheid.
Nadat het gemeentebestuur het domein in 1966 had aangekocht, schoof het de noordelijke grens ongeveer dertig meter achteruit om de Parklaan te kunnen aanleggen. De boomgaard werd na 1970 verkaveld voor woningbouw en het kasteel werd naar ontwerp van architect C. Ebrard ingericht als restaurant.
Het Waalborrepark, aangelegd in een romantische stijl met enkele formele geometrische elementen, omvat ook een lusttuin die bestaat uit een grote open vlakte ten zuiden van de villa, omringd door een gordel van dichte beplantingen en een perifeer pad. Het park herbergt ook een zeldzame collectie houtige gewassen waardoor het bij Ministerieel Besluit van 8 december 2000 als dorpsgezicht werd beschermd. Vierentwintig bomen werden afzonderlijk beschermd als monument.