In 1912 bouwde Karel Alexander de Vis op een 4,5 hectare groot terrein, het Waelborreveld, een grote 'cottage'. Het werd een villa met kasteelallures, omgeven door een lusthof.
Het park rond de villa heeft een grote historische, artistieke en wetenschappelijke waarde. Het bezit een open parkkarakter, een unieke bomencollectie en enkele mooie parkgebouwen. Daarnaast is het park ook heel goed bereikbaar.
Nadat het gemeentebestuur het domein in 1966 kocht, schoof het de noordelijke grens ongeveer dertig meter achteruit om de Parklaan te kunnen aanleggen. De boomgaard werd na 1970 verkaveld voor woningbouw en het kasteel werd naar ontwerp van architect C. Ebrard ingericht als restaurant.
Het Waalborrepark werd aangelegd in een romantische stijl en heeft enkele formele geometrische elementen. In het park vind je ook een lusttuin die bestaat uit een grote open vlakte ten zuiden van de villa. Rondom de lusttuin bevindt zich een gordel van dichte beplantingen en een perifeer pad. Het park herbergt ook een zeldzame collectie houtige gewassen, waardoor het bij Ministerieel Besluit van 8 december 2000 als dorpsgezicht werd beschermd. 24 bomen werden afzonderlijk beschermd als monument.